wtorek, 12 stycznia 2016

FOTOGRAFIA ANALOGOWA




1. Definicja: 
Pojęcie które zaczęło funkcjonować dla odróżnienia fotografii, korzystając z aparatu fotograficznego, który obraz rejestruje na błonie światłoczułej, od fotografii cyfrowej. W fotografii analogowej w wyniku procesów fizyko-chemicznych taki utajony obraz analogowy zostaje wywołany i utrwalony. Poprzez optyczne powiększanie może być przeniesiony na światłoczuły papier fotograficzny, gdzie także w wyniku procesów fizyczno-chemicznych zostaje wywołany i utrwalony.
2. Budowa aparatu analogowego:


3. Aberracja sferyczna i chromatyczna:
- aberracja sferyczna – cecha soczewkiukładu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne;
- aberracja chromatycznachromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki.
4. Materiały światłoczułe;
fotograficzne materiały światłoczułe to 
materiały, na których otrzymuje się obrazy fotograficzne.




5. Negatyw, pozytyw:
- negatyw – odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej;
- pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.








Kolorowy pozytyw (A) i jego negatyw (B) oraz 
pozytyw monochromatyczny (C) i jego negatyw (D)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz